Wat zou jij doen als je vanuit je fijne leven ineens als psychiatrisch patiënt wordt bestempeld, omdat je binnen de classificatie valt van het “schizofreniespectrum en andere psychotische stoornissen”?
Omdat je waarschijnlijk in eerste instantie met een psychose wordt opgenomen in een psychiatrisch centrum en daarna met veel medicatie naar huis kunt gaan, verandert je leven enorm. Alleen met de hoop op zak dat je “stabiel” blijft, zoals dat in de psychiatrie heet, is het aannemelijk dat je vanuit angst braaf je medicijnen blijft slikken, naar een spv-er gaat en soms met de psychiater bespreekt of je nog “stabiel” bent.
Meestal ben je dan je baan kwijt, valt je netwerk weg en sta je er grotendeels alleen voor. Dat het ook anders kan, wordt steeds duidelijker nu er meer ambulante zorg thuis bij cliënten komt. Simpelweg omdat duizenden bedden in psychiatrische instellingen zijn wegbezuinigd.
Er staan ervaringsdeskundigen op die vanuit de eigen situatie zijn gaan zoeken naar andere wegen. Ze noemen dat de weg naar heling. En meer behandelaren zoeken naar de reden waarom iemand psychotisch werd, stemmen hoort en zijn leven, zoals het was, voor altijd kwijt raakt. Misschien ligt daar een antwoord in, hoe met de aandoening om te gaan?
Eelco van Gelderen en Doetie Bakker
Eelco van Gelderen werd gediagnosticeerd met schizofrenie terwijl hij op de toppen van zijn kunnen was. Net afgestudeerd als piloot, na een succesvolle carrière in het bedrijfsleven, werd hij psychotisch in 2015 en sindsdien hoort hij dag en nacht stemmen. Doetie Bakker is ambulant ggz-medewerker en documentairemaakster. Toen ze elkaar ontmoetten, na Eelco’s opname op een psychiatrische afdeling, leek het niet erg aannemelijk dat uit hun cliënt-hulpverlener-relatie een bijzonder project zou ontstaan. Beiden willen zich echter niet gewonnen geven door de gevolgen die het heeft op zijn leven: baan kwijt, huis kwijt en met grote schulden. En voortdurend stemmen in zijn hoofd, elke dag.
Leven omgegooid
Na langdurig gebruik van antipsychotica, waardoor Eelco nauwelijks iets anders kon dan thuis blijven en hopen dat de stemmen, soms even, op de achtergrond verdwenen, heeft hij samen met zijn sociaal netwerk en begeleiding zijn leven omgegooid. Hij sport, als dat gaat en hij eet gezond, als hij dat op kan brengen. Hij onderzoekt wat er mogelijk is, binnen en buiten de psychiatrie, om zijn leven terug te krijgen. Het is een immens gevecht dat al zijn energie vergt. Maar hij heeft de overtuiging dat het hem lukt.
Documentaire Breinpijn
Samen hebben Eelco en Doetie besloten om dit proces te filmen en te gebruiken als materiaal voor anderen die, zoals Eelco als patiënt in de ggz belanden. Maar ook voor medewerkers binnen de ambulante geestelijke gezondheidszorg, binnen intramurale instellingen en voor familie en vrienden.
Het doel is om een weg te vinden naar een behandeling, binnen of buiten de gevestigde psychiatrie, waardoor er zicht komt op levensperspectief. Eelco en Doetie willen geen aanklacht tegen de psychiatrie maken, eerder uitnodigen tot dialoog om gezamenlijk te zoeken naar mogelijkheden om het individuele leven te verbeteren.
Lees hier meer over de documentaire Breinpijn.
